Proštetajte beogradskim podzemljem i otkrijte njegove najskrivenije tajne...
“Nema grada na svetu oko koga su se jagmili toliki narodi, pod čijim su se bedemima vodile tolike bitke, koji je toliko puta menjao vlasnika i pedeset puta bio uništavan da bi se svih pedeset puta ponovo iz istorijskog groba podigao – kao što je naš Beograd” – rekao je jednom Borislav Pekić.
Baš zbog toga i ne čudi što prosečan Beograđanin ne zna da se ispod Taša nekada nalazilo rimsko groblje, da su u njegovom najpoznatijem bunaru brutalno pogubljene ugarske velmože, da su obodi Kalemegdana bili obodi Panonskog mora, da Prirodnjački muzej ima više eksponata nego Beograd stanovnika...
Otkrijte i Zaboravljeni Beograd: Dvor u srcu topčiderske idile
Oni koji su želeli da o srpskom gradu punom tajni saznaju nešto više, da upoznaju Beograd ispod Beograda, bili su deo ture Zorana Nikolića, novinara, turističkog vodiča i čoveka zaljubljenog u beogradsku prošlost.
Skoro 40-oro ljudi pristiglo je u dogovoreno vreme na samom početku Kalemegdana, ispred spomenika zahvalnosti Francuskoj, mestu sa zanimljivom istorijom i pričom sa kojom počinje tura o Beogradu kakvog ga znaju samo retki.
"Na ovom mestu od 1913. godine nalazio se spomenik zahvalnosti Karađorđu. Međutim, kada su Austrougari tokom Prvog svetskog rata ušli u Beograd, srušili su spomenik sa ambicijom da tu postave spomenik Franji Josifu. Ceo posao je potrajao, rat se već završio. Oslobodioci su morali da polusrušenu varoš podignu iz pepela, pa su se pitali šta da rade sa Franjom. Neko se lepo dosetio da spomenik pretope u zvona za crkvu Ružicu. I evo već sto godina kako Franjo lepo zvoni nad Beogradom“, otpočinje Nikolić tročasovno druženje kroz Beograd.
Od spomenika zahvalnosti Francuskoj uputili smo se ka Pobedniku. Kako smo prolazili pored Prirodnjačkog muzeja, bilo je nemoguće ne spomenuti njegov tajni "život".
Upoznajte Beograd kroz plavo-zelenu mapu
“Ova zgrada je 1938. godine trebalo da postane masonski muzej. Ono što je interesantno, Prirodnjački muzej u Beogradu ima više eksponata nego što Beograd ima stanovnika, ali su uglavnom u depoima u Ulici Knjeginje Zorke i ne možete ih videti. Naši su muzeji više, znate, zatvorenog tipa”, dodaje Nikolić.
Pogled na drugu stranu vodi do Stambol kapije koja je posebno zanimljiva bila lagumdžijama, pripadnicima posebnih vojnih jedinica, koji su pokušavali da se tvrđave dokopaju kopajući ispod bedema u nadi da će se braniteljima naći iza leđa. Kako bi uspeli da ih primete na vreme, kontralagumdžije bi na širokim bedemima duž gornjeg svoda stavljali vojničke doboše.
Pogledajte i Jedan od najmagičnijih snimaka prestonice: „Dan u Beogradu“ osvojio ceo svet (VIDEO)
“Na njih bi stavljali sitna zrna pirinča, pasulja ili graška i kad počnu da igraju, znate da neko ispod vas kopa. U tihim danima stavljali bi tepsije sa vodom, pa bi mreškanje vode nagoveštavalo isto.”
