Lregendarni izgubljeni grad: Uporište Tangutskog carstva i mongolskih kanova koje je spominjao i Marko Polo

27.06.2022 10:43

Jedna od mnogobrojnih mongolskih legendi navodi da su prvi potomci bogova izgradili Karakoto, prelep i bogat grad u kome su stanovali mudraci, trgovci, kao i hrabri vojnici ali i vešte zanatlije.

Izvor: Shutterstock

Danas Karakoto predstavlja ruševine utvrđenja koje su nekada branile grad u blizini jezera Jujan na krajnjem zapadu Unutrašnje Mongolije. Za vreme svog vrhunca grad se nalazio na severnim granicama Tangutskog carstva, a arheološka iskopavanja su potvrdila postojanje naselja koje je nekada bilo opasano zidinama, dok su se izvan njih nalazila polja sa framama, kao i obližnja stupa - nadgrobna humka.

Danas znamo da je Crni grad iz legendi u stvari drevno tangutsko urbano naselje. Koje je svojevremeno predstavljalo centar religioznog učenja, umetnosti, kao i trgovačko središte.

Pogledajte fotografije u galeriji:

Vidi opis

Lregendarni izgubljeni grad: Uporište Tangutskog carstva i mongolskih kanova koje je spominjao i Marko Polo

Skloni opis

Pogledaj slike

Izvor: ProfimediaBr. slika: 5 1 / 5

Izvor: ShutterstockBr. slika: 5 2 / 5

Izvor: ProfimediaBr. slika: 5 3 / 5

Izvor: ProfimediaBr. slika: 5 4 / 5

Izvor: ProfimediaBr. slika: 5 5 / 5

Otkriće grada

Naselje je otkrio lokalni meštanin 1907. godine. On je tada poslao opis i fotografije Geografskom društvu Sankt Peterburga. Zainteresovan otkrićem, Pjotrov Kozlov uspeva da dobije dozvolu za arheološka iskopavanja. Ova iskopavanja će na svetlo dana iznedriti na hiljade rukopisa ispisanih tangutskim jezikom, a po završetku iskopavanja Kozlov je sa sobom odneo 10 sanduka punih artefakata u Sankt Peterburg. Neki od artefakata se i danas nalaze u Ermitažu.

Naučnici navode kako istorijski izvori pominju 1032. godinu za vremensku odrednicu osnivanja grada, po naređenju dinastije Zapadni Sja. Njegovo osnivanje je imalo za cilj očuvanje i stvaranje uporišta tibetansko-burmanske plemenske zajednice.

Istraživanja su utvrdila da su gradske zidine građene od glinenih cigli, koje su ojačavane drvenim okvirima. One su danas očuvane samo sa unutrašnje strane zida u prva tri reda. Takođe, otkrivene su i kapije koje su se nalazile sa istočne i zapadne strane utvrđenja, a svaka od njih je imala zaštitu u vidu pravougaone konstrukcije.

Koliko je ovo naselje bilo važno govori i podatak da su njegove zidine najverovatnije dosezale i 10 m u visinu, a da njegov razvoj nije stao ni kad je pao u ruke Džingis kana koji je osvojio grad 1226. godine. U prilog ovome govore istraživanja koja su potvrdila da se njegova površina za vreme vladavine Kublaj kana utrostručila.

Takođe, naučnici koji su rukovodili istraživanjem ovog grada tvrde da je ovo grad Edžina, koji spominje Marko Polo.

Karakoto u prevodu na srpski znači Crni grad, a njegovo ime se vezuje za događaj iz 1372. godine. Tom prilikom su kineski vojnici dinastije Ming, skrenuli tok reke u blizini i ostavili ceo grad bez vode. A mongolski general koji je branio grad Kara Bator - "Crni heroj", kada je video da se nalaze u beznadežnoj situaciji pobio je celu svoju porodicu i na kraju izvršio samoubistvo.

Neki izvori dinastije Ming pišu o ovom porazu i dodaju da je posle ovog događaja grad napušten i prepušten zaboravu. A u vekovima koji će uslediti sve do otkrića početkom 20. veka, Karakoto je progutao pesak iz pustinje Gobi.