Genetska analiza otkriva odakle su došli moćni preci modernih konja

Istraživači su mapirali promene 273 drevna genoma konja.

U roku od samo 1000 godina, moćni i poslušni konji uzgajani u današnjoj Rusiji, izgleda da su mešani sa ili zamenili sve druge rase u Evropi i Aziji.

Do 1000. godine pre nove ere, putovanje na konjima postao je neka vrsta zvaničnog prevoza, a taj način putovanja je suštinski transformisao ljudsko kretanje, kulturu i ratovanje.

Drevni konji uzgajani u regiji Volga-Don u Rusiji nisu bili prvi koje su ljudi pripitomili – postoje stariji primeri u Centralnoj Aziji, Iberiji i Anadoliji – ali izgleda da je poseban genetski profil baš ovih stvorenja bio najkorisniji za ljude.

Kada su istraživači mapirali promene 273 drevna genoma konja, sa svake moguće lokacije na kojoj su konji mogli biti pripitomljavani, otkrili su da geni savremenih domaćih konja pripadaju grupi koja je postala geografski rasprostranjena u drugom milenijumu pre nove ere.

Na kraju, ovaj klaster je bio genetski najsličniji konjima koji su živeli u zapadnoevroazijskim stepama pre i tokom trećeg milenijuma pre nove ere.

"Zaključujemo da je rasa konja evroazijskig društva bronzanog doba, transformisala rase na globalnom nivou u roku od nekoliko vekova, nakon oko 2000 godien pre nove ere", pišu autori.

Zašto su ondašnji ljudi širom Evroazije prihvatali ove konje?

Konji uzgajani u ovom drevnom delu Rusije imaju dva ključna gena koji ih, čini se, izdvajaju od ostalih populacija koje su živele u to vreme.

Jedan gen, nazvan GSDMC, povezan je sa poslušnijim ponašanjem, dok je drugi gen, ZFPM1, povezan sa jačom kičmom.

Oba gena sugerišu da su konji uzgajani za jahanje, sa dobrom izdržljivošću i sposobnošću nošenja težine, kao i mirnim i poverljivim temperamentom.

Ovi nalazi se pridružuju sve većoj listi studija koje osporavaju prethodnu pretpostavku da su jahanje u Evropu doneli nomadski stočari sa istoka pre oko 5000 godina.

Umesto toga, autori ove nove studije kažu da je do globalizacije jahanja došlo najmanje hiljadu godina kasnije, kada su se konji iz zapadnoevroazijskih stepa proširili na Anadoliju, donji Dunav, Bohemiju, Centralnu Aziju, a zatim i na Zapadnu Evropu i Mongoliju.

Studija je objavljena u časopisu Nature.