Pre devet godina iznad Čeljabinska je eksplodirao meteor, sada je u njegovim ostacima otkriven do sada neviđen kristal

Kada su nakon detaljnog ispitivanja pod različitim mikroskopima otkrili ovaj neobičan kristal, usledila su dalja istraživanja.

Petnaestog dana februara 2013. godine, u Zemljinu atmosferu ušla je svemirska stena prečnika 18 metara i teška 12.125 tona, brzinom od oko 66.950 km/h. Srećom, nije pogodila nijedno područje, već je eksplodirala na nekih dvadesetak kilometara iznad Čeljabinska; ostavljajući iza sebe prašinu sićušnih meteorita.

Radilo se o najvećoj eksploziji takve vrste nakon tunguske katastrofe 1908. godine. Eksplodirala je snagom 30 puta većom od atomske bombe u Hirošimi, piše Live Science, prenosi Index.hr.

Nepoznata vrsta kristala

Na videosnimcima događaja vidi se kako meteor sagoreva u bljesku svetlosti koji je nakratko bio sjajniji od Sunca, nakon čega je došlo do snažnog zvučnog udara koji je porazbijao stakla obližnjih kuća i oštetio zgrade.

Naučnici su u novom istraživanju analizirali neke od fragmenata koji su ostali nakon eksplozije. Naime, meteori prilikom sagorevanja stvaraju malu količinu prašine. Ta sićušna zrnca se vrlo teško pronalaze jer su premala pa ih ili ih rasprši vetar ili padnu u vodu.

Međutim, nakon eksplozije meteorita u Čeljabinsku, ogromni oblak prašine lebdeo je u atmosferi više od četiri dana pre nego što se na kraju spustio na površinu.

Stručnjaci su prilikom analize prašine pronašli do sada nepoznate vrste kristala. Jedna od tih sićušnih struktura se slučajno našla baš u samome središtu mikroskopa. Pitanje je bi li je naučnici uočili da se nalazila negde drugde.

Nakon dalje analize elektronskim mikroskopima, naučnici su pronašli mnogo više ovih kristala i sproveli detaljnija ispitivanja. Kristali su imali dva različita oblika; kvazi-sferične i šestougaone, a oba su imala "jedinstvene morfološke osobenosti", navode stručnjaci.

Naučnici ne znaju kako su ovi kristali nastali

Dalja analiza rađena X-zracima otkrila je da su kristali napravljeni od slojeva grafita, oblika ugljenika koji se obično koristi u olovkama, koji okružuju središnji nanoklaster u srcu kristala. Naučnici smatraju da su najverojatniji kandidati za ove nanoklastere: bakminsterfuleren (C60) ili poliheksaciklooktadekan (C18H12); molekuli napravljeni od ugljenika i vodonika.

Tim smatra da su kristali nastali u uslovima visoke temperature i visokog pritiska do kojih je došlo prilikom sagorevanja meteora, iako zapravo još uvek nije jasan tačan mehanizam koji stoji iza njihovog formiranja.

Naučnici se nadaju da će u budućnosti pronaći uzorke meteoritske prašine iz drugih svemirskih stena kako bi videli da li su ti kristali uobičajeni nusprodukt raspadanja meteora ili su jedinstveni za eksploziju u Čeljabinsku.

Istraživanje naziva Exotic carbon microcrystals in meteoritic dust of the Chelyabinsk superbolide: experimental investigations and theoretical scenarios of their formation objavljeno je u časopisu The European Physical Journal Plus.