Kako je moguće da, uprkos činjenici da su svetlosnim godinama udaljene od Sunčevog sistema, naučnici uspevaju da otkriju egzoplanete?
U februaru 2014.godine, astronomi Nase su objavili otkriće 715 ranije nepoznatih planeta, snimljenih uz pomoć svemirskog teleskopa „Kepler“. To je samo jedan deo ukupnog broja: od 1988. godine do danas, otkriveno je čak 2.000 planeta koje orbitiraju izvan Sunčevog sistema.
Bez obzira na razlike koje postoje među njima, jedno im je zajedničko: prilično su udaljene od Zemlje, te je ih je nemoguće lako spaziti. Ako je tako, kako su astronomi došli do njih?
Istraživači već decenijama razvijaju tehnike i metode za lociranje planeta koje su izvan Sunčevog sistema...
Pogledajte: NASA napravila turističke plakate za egzoplanete
Metod pomračenja
Dok kruži oko svoje zvezde, može se desiti da egzoplaneta na svojoj putanji povremeno stane između središta svog solarnog sistema i Zemlje. Tada dolazi do delimičnog pomračenja i pun sjaj se gubi na mestu gde je egzoplaneta stala. Ukoliko je to pomračenje određene frekvencije, astronomi će biti u prilici da detektuju egzoplanetu.
Ovaj metod otkrivanja planeta omogućio je da se otkrije veliki broj ovih dalekih svetova. Naravno, „pomračenje svetlosti“ se ne može videti golim okom, pa su se naučnici oslanjali na teleskope (posebno Kepler) i druge instrumente. U nekim slučajevima, pomračenje može da pretpostavi i veličinu egzoplanete.
Međutim, ovaj metod ima i svoje negativne strane – recimo, može dati lažnu sliku pomračenja.
Pročitajte:Novi teleskopi u lovu na egzoplanete
Metod osvetljenja putanje
U nekim slučajevima, kada se približi svojoj zvezdi, egzoplaneta se zagreva i detektuje elektromagnetno zračenje. Ona prolazi kroz različite faze na svojoj putanji, dok prima svetlost od zvezde. Uz pomoć te svetlosti, koja se reflektuje na površinu planetu, teleskop može da otkrije njeno prisustvo. Ovom tehnikom, lakše je otkriti veće planete koje se kreću oko svoje zvezde.
