'Jedno dete na zemlji' i druge dečije igre iz drevnog Egipta - mesta gde su izmišljene marionete

14.02.2023 14:04

Arheološki dokazi sa lokaliteta u Egiptu sugerišu da je dečija igra uobičajena stvar milenijumima.

Izvor: Profimedia

JEDNA od glavnih karakteristika staroegipatskog društva je bila briga o deci. Materijalni dokazi sugerišu da su roditelji dosta pažnje posvećivali njihovoj ishrani, zdravlju i obrazovanju. U grobnicama i hramovima su otkrivene brojne slike na kojima su prikazani prizori iz porodičnog života na otvorenom, kako plemićkih porodica, tako i porodica zanatlija i seljaka. I svima je jedna stvar zajednička - na njima ne manjka dece koja trče oko nogu starijih ili se igraju.

Baš kao i u drugim drevnim kulturama, egipatska deca su u ranoj mladosti ulazila u svet odraslih. Među najmlađima iz plemićkih porodica pohađanje škole zahtevalo je dosta truda i discipline, dok su dečaci i devojčice iz nižih slojeva morali da uče zanate i poslove koje obavljaju njihovi roditelji, ali i da pomažu u kućnim i poljskim poslovima. Ipak, i oni su uživali u dokolici - u igrama poput sviranja i igranja koje su praktikovale devojčice, ili trčanje, skakanje i igre takmičenja i rvanja koje su praktikovali dečaci.

Savremeni egiptolozi prepoznali su u slikovnim predstavama i na reljefima igru koju su nazvali "jedno dete na zemlji". Pretpostavka je da su deca bila podeljena u dve grupe - jednu u kojoj sede na zemlji i drugu u kojoj deca moraju da preskaču suparnike i spreče da ih obore na zemlju tj. jedno dete. S druge strane, devojke su sudeći po predstavama uglavnom igrale i svirale, a najpoznatija je ona na kojoj devojke stavljaju noge u centar kruga, pružaju ruke i celo telo unazad i počinju da se vrte. Kao i ona gde dve devojke jašu svoje drugarice na leđima, bacajući se loptom između sebe.

Takođe, treba spomenuti da su na lokalitetima nalažene i uobičajene igračke - loptice, lutke i životinje. Кuglice su uglavnom bile od kože, papirusa, platna ili gline - nekada su bile punjene malim kuglicama, takođe od gline, tako da su prilikom bacanja proizvodile određeni zvuk. Dok su lutke i životinje, nekada pravljene od drveta i često spajane, tako da su povlačenjem kanapa mogle da otvore usta ili da pomeraju ruke i noge i to još od Ptolemejskog perioda.