Spasovdan: Kratka istorija slave Beograda

25.05.2023 08:40

Današnju formu postojećeg slavskog obreda uobličio je 1862. godine mitropolit beogradski Mihailo Jovanović.

Izvor: Despot Stefan Lazarević, Foto: Profimedia

Ovaj praznik spada u pokretne praznike - pada istog dana, ali se menja datum jer se računa od Vaskrsa. Praznuje se uvek u četvrtak, 40 dana posle Vaskrsa, a deset dana pre Duhova.

Po hrišćanskom učenju, posle Vaskrsenja, Hristos je boravio na zemlji sa učenicima četrdeset dana, javljajući im se, učeći ih i, naročito, učvršćujući im veru posle Golgote i raspeća. Sam čin Vaznesenja zbio se u Vitaniji, selu na istočnoj padini Maslinove gore, udaljenom dva kilometra od Jerusalima.

Toga dana se završio Hristov boravak na zemlji, radi spasenja i iskupljenja ljudskog roda. Hristos se pred apostolima, blagosiljajući ih, vazneo na nebo i seo sa desne strane Boga Oca.

U narodu je praznik Vaznesenja Gospodnjeg poznatiji kao Spasovdan. Značaj ovog praznika prisutan je kroz čitavu istoriju. Najveći istorijsko-pravni dokument srpske srednjovekovne države, čuveni Dušanov zakonik, obnarodovan je na Spasovdan 1349, a dopunjen takođe na Spasovdan 1354. godine.

Kapela Vaznesenja Hristovog na Maslinovoj gori

Izvor: Profimedia

Kada je despot Stefan Lazarević 1403. godine ustoličio Beograd kao prestonicu, u čast obnove i napretka, Grad je kao svoju krsnu slavu uzeo Vaznesenje Gospodnje - Spasovdan.

Današnju formu postojećeg slavskog obreda uobličio je 1862. godine mitropolit beogradski Mihailo Jovanović, tadašnji poglavar Crkve Kneževine Srbije. Na njegov predlog, upućen knezu Mihailu Obrenoviću, 1863. godine je sagrađena i Vaznesenjska crkva koja je uspela da sačuva originalni barjak Uprave grada.