Posećivali su luksuzna kupatila, a odeću su prali urinom: Kako je izgledao život Rimljana na vrhuncu Starog Rima?

Na vrhuncu Starog Rima, njegovi građani su uživali u bogatstvu, luksuzu i zabavi. Ali, određene društvene okolnosti su njihov život učinili prilično izazovnim.

Kakav je bio Stari Rim? U njemu je bilo od svega i svačega pomalo. Grad je bio užurban urbani centar, pun ljudi, političara koji su se susretali na njegovim ulicama, u javnim zgradama i na sportskim događajima. Život u starom Rimu bio je pun uzbuđenja, sa mnogo mogućnosti za zabavu i spektakl, što je doprinelo kosmopolitskoj atmosferi koja je u gradu vladala.

Međutim, život u starom Rimu nije bio bez izazova. Život rimskog građanina zavisio je od društvenog i ekonomskog statusa. Siromaštvo je bilo samo jedan od problema koji su podstakli vladu da reguliše teške uslove u gradu, u čemu su imali umerenog uspeha.

Život u starom Rimu bio je sličan životu u bilo kom većem gradu, punom prednosti i nedostataka, gde su dosadni trenuci prava retkost.

PRENASELJENOST

Još u šestom veku pre nove ere, Rim je započeo popis stanovnika, kako kako bi procenio broj građana i ustanovio koje su njihove potrebe. Istoričari raspravljaju o tačnosti podataka koje su Rimljani sakupili vodeći svoju evidenciju o stanovništvu. Veruje se da je Rim brojao na stotine hiljada stanovnika tokom prvog veka pre nove ere, možda čak 800.000 tokom vladavine Avgusta (od 27. p. n. e - 14. n.e.). Stanovništvo grada je nastavilo da raste, pogađajući čak milion stanovnika tokom drugog veka nove ere.Stanovništvo je činio skup slobodnih muškaraca i žena različitog stepena bogatstva. Veliki broj robova doprineo je povećavanju gužve u Rimu, gde je prostor postajao sve ograničeniji.

Sagradnjom insula , ili stambenih zgrada, Rimljani su ispunili potrebe za smeštajem velikog broja stanovnika. Insule su bile visoke nekoliko spratova, loše građene i dom, kako siromašnih, tako i umereno bogatih Rimljana. U njima je postojala velika opasnost od izbijanja požara i širenja zaraznih bolesti.

ODEĆA SE PRALA URINOM

Mnogi Rimljani nisu sami prali svoju odeću, već su za to uglavnom koristili usluge koje pruža grad. Bez upotrebe sapuna, pralje su imale zadatak da čiste platnene i vunene odevne predmete, kako bi ih očistili od znoja i prljavštine. Najbolji način da se to postigne bilo je korišćenje urina, često sakupljenog iz lonaca koji su se nalazili širom ulica starog Rima.

Alternativa ljudskom urinu bio je urin životinja, a oba su sadržavala amonijak - idealno sredstvo za čišćenje.

Odeća se stavljala u bačvu sa vodom i urinom, gde bi punioci gazili po odeći. Do kasnog prvog veka nove ere, urin je bio toliko cenjena roba da je car Vespazijan (od 69-79. godine nove ere) uveo porez na urin koji se prikupljao u javnosti.

Prema rimskom istoričaru Svetoniju, „Kada mu je Tit (Vespazijanov sin) zamerio zbog izmišljanja poreza na javne pogodnosti, on je svom sinu stavio novac od prve uplate pod nos, pitajući ga da li mu je njegov miris uvredljiv. Tit je rekao 'Ne. A ipak dolazi od urina'."

JAVNA KUPATILA

Svi od robova do rimskih careva posećivali su javna kupatila u gradu. Nazvana termama u prvom veku pre nove ere, javna kupatila su uključivala tople i hladne sobe sa bazenima, parne sobe i sobe sa suvim grejanjem gde su ljudi mogli da vode računa o ličnoj higijene, da obavljaju poslovne transakcije i da se druže.

Muškarci i žene koristili su iste kupke sve dok to nije zabranio car Hadrijan (od 117-138 nove ere) tokom drugog veka nove ere.

Broj kupatila u Rimu se povećavao od prvog veka pre nove ere, do petog veka nove ere. Kupatila su takođe postala luksuznija i uključivala su dodatne karakteristike, kao što su fontane.

Carevi kao što su Trajan, Karakala i Dioklecijan izgradili Rimu javna kupatila koja su istovremeno mogle da koriste hiljade Rimljana. Najveću građevinu tog tipa izgradio je Dioklecijan (od 284-305 nove ere). Sastojala se od masivnih bazeba, plafon su podupirali granitni stubovi, a zidovi su bili obloženi mermerom.

ZABAVA U STAROM RIMU

U prestonici Rimskog carstva bilo je mnogo načina da se provede slobodno vreme. U amfiteatrima kao što je Koloseum održavane su gladijatorske borbe, koje su građanima pružale surovu i krvavu zabavu, nudeći beg od obaveza koje su ih čekale u svakodnevnom životu.

U Rimu su se takođe nalazila pozorišta različitih dimenzija. Sedišta tih pozorišta bila su poređana u nizu, a ponekada su bila uklesana u brdu. Prvo stalno pozorište u Rimu izgradio je Pompej, tokom prvog veka nove ere.

Da je zabava bila značajan segment života drevnih Rimljana, svedoče reči Juvenala, rimskog satiričara, koji je tvrdio da je Rimljanima stalo samo do "Hleba i igara".