Šira reportaža u magazinu National Geographic posvećena Srbiji objavljena je prvi put u novembarskom izdanju 1908. godine.
Druga, koju vam ovom prilikom donosimo, potiče iz decembra 1912. godine. Ona je deo opširnijeg teksta o Austrougarskoj i njenim susedima. Društvo National Geographic je već početkom dvadesetog veka uvidelo značaj našeg regiona i shvatilo njegovu posebnost. Prenosimo vam priču i fotografije iz davno prošlog života, a o kojem možda imate sasvim drugačiju sliku.
Dvadeset četiri časa parobrodom nizvodno od Budimpešte nalazi se Beograd, glavni grad Kraljevine Srbije. „Beli grad“, što znači njegovo ime, smestio se visoko na desnoj obali Dunava, na mestu gde se Sava uliva u tu moćnu reku. Tik iza grada nalazi se planina Avala, krunisana ostacima tvrđave koja se, u zavisnosti od izvora, pripisuje princu Eugenu Savojskom ili nekom davnom srpskom plemiću. Glavne čari ovog grada su njegov izvanredan položaj, zahvaljujući kojem kilometrima nadgleda krivudavi tok te velike reke kroz mađarsku ravnicu, i zanimljiv prizor to pruža pijaca puna srpskih seljaka odevenih u živopisne nošnje, koje se ističu naspram debelog hlada velikog drveća uz pijacu.
Najveće bogatstvo Srbije, kao i svih podunavskih zemalja, jeste poljoprivreda. Niko, ko s Avale pogledom pređe po obrisima ovog divnog krajolika, ne može a da ne prizna izvanredne mogućnosti obrađivanja i ispaše. Kad se potpuno razvije unutar svojih prirodnih granica, Srbija neće biti siromašna zemlja. Zapravo, nije ni danas, jer u poslednjih nekoliko godina više je ne nazivaju pogrdno zemlja „naroda svinjara“. Istina, svinje su još uvek veliki nusproizvod plodnog srpskog tla, ali svake godine usevi pšenice i duvana sve su bogatiji, a stada stoke i ovaca veća.
