Postoje razna istraživanja o paleolitu koja naglašavaju značaj mesa u ishrani poslednjih hominina.
Međutim, naučnici vrlo često nailaze na problem u objašnjavanju načina na koji su ove prastare zajednice prevazišle probleme vezane za konzumiranje velikih količina mesa. Iako je jedna od najgore čuvanih tajni paleolitske arheologije bila je da su biljni resursi takođe eksploatisani, što je počelo da se priznaje kroz analizu novih identifikovanih vrsta biljnih resursa i drugih novih istraživanja u sferi stomatologije. Pretpostavljalo se da su ovaj problem hominini, naročito oni u hladnim predelima Severne Evrope, mogli da reše korišćenjem masti različitih velikih biljojeda, posebno mamuta. Takvi podaci potvrđeni su novim analizama sadržaja masti u telu zamrznutih mamuta koji su pronađeni u Sibiru.
Povezane vesti
-
Zemlja |
31. Dec 2020.
BLAGO U LEDU: Priča o mamutima i ljudima
Istraživanje ovih autora upoređuje sadržaj masti, tj. profile dva najpoznatija mladunca mamuta iz Sibira pod imenom Juka, odnosno Ljuba. Potom te profile porede sa konjima i govedima iz perioda holocena. Konkretno, naučnike interesuje količina n-3 i n-6 masnih kiselina u svim ovim životinjama. Samim tim istraživanje ima za cilj da odgovori na pitanja: kako su masti ovih vrsta pomogle životinjama da prežive hladnu arktičku klimu i da li su ove životinje bile pogodan izvor masti za populaciju hominina (tokom paleolita i neolita)?
Naučnici su uspešno izdvojili masne kiseline iz svih proučavanih jedinki, ali su primetili delimično propadanje i kontaminaciju kod uzoraka, koje su ipak minimalne obzirom na vremenski opseg njihove pojave. Zanimljivo je da je profil masti mamuta veoma sličan sadašnjoj populaciji konja iz Jakutije, koji se tokom zimskih meseci nalaze u stanju polu-hibernacije. To znači da preduzimaju minimalne aktivnosti za ishranu i održavaju poziciju za spavanje. Autori veruju da je isti slučaj bio i sa populacijom mamuta.
Fiziološke potrebe mamuta zahtevale bi veliku količinu masnog tkiva kako bi preživeli u surovom arktičkom okruženju. Predloženo stanje polu-hibernacije, kao obrazac ponašanja mamuta tokom zime sugeriše da je ova vrsta predstavljala odgovarajući izvor masnih kiselina za paleolitsku populaciju. Konačno, naučnici ukazuju na to da je hladna klima bila pogodna za čuvanje masti na duži vremenski period, omogućavajući populaciji da iskoristi ovaj resurs maksimalno.
Uopšteno, istraživanje je veoma interesantno i predstavlja pokušaje da se direktno prouči dostupnost i kvalitet masti dobijenih iz leševa mamuta. Pored toga što je interesantna, polu-hibernacija ukazuje da postoje razlike u trenutno postojećim informacijama koje imamo, vezane za ponašanje mamuta, čime se otvara prostor za dalje proučavanje. Ovi podaci moraju da se prikupljaju zajedno sa drugim zooarheološkim i izotopskim podacima kako bi dobila sveobuhvatna slika o ulozi koju su ove vrste imale u ishrani hominina.
Možda će vas zanimati i:
Povezane vesti
-
Arheologija |
13. Jul 2018.
Naučnici otkrili šta je Ledeni Čovek pojeo neposredno pred smrt
Povezane vesti
-
Životna sredina |
05. Jun 2020.
Prirodni fenomen u Srbiji: "Kamena šuma" stara milion godina
