Neobične ritualne prakse među pripadnicima lokalnog stanovništva sa Anda - dokaz o vezama između živih i mrtvih

Analiza lobanja oslikanih crvenom bojom je naučnike navela na neke intrigantne zaključke o pogrebnim praksama pripadnika naroda Činčoro.

Izvor: Shutterstock

Potom su uz pomoć rendgenske difrakcije, fluoroscentne spektrometrije i laserske ablacije ICP-MS analizirali elemente sa njihove površine. Identifikacija je pokazala da se na 24 uzorka nalazi oker na bazi gvožđa, a na 13 cinober na bazi žive. Daljim analizama je potvrđeno da je cinober uvezen iz udaljenih delova, dok je gvožđe prikupljano sa lokalnih izvora. Prema mišljenju naučnika ova razlika najverovatnije ukazuje na socijalni status pokojnika, tj. činjenicu da su oni iz viših slojeva za sebe naručivali luksuznu robu. 

"Znamo da su narodi Činčora koristili tekstil, lišće i ruke da nenesu crveni pigment", rekao je autor studije Džejkob Bongers sa Univerziteta u Bostonu. Stoga on i njegove kolege smatraju da je oslikavanje prstima bilo ključno za formiranje bliskih odnosa između živih i mrtvih, iako još uvek nisu u potpunosti shvatili u kom trenutku je crvena boja nanošena na njihove skelete. 

"Neke oslikane kosti, posebno lobanje, uklonjene su i postavljene preko drugih grobova, verovatno da bi "zaštitile" mrtve", napisali su istraživači. Integracijom teorija ukorenjenih u andskim konceptima smrti i kosmologije sa rezultatima naučnih analiza oslikanih skeleta, zaključak je da su radnje poput pljačke zahtevali ispravku i da su ljudi zato opet ulazili u grobnice kako bi oslikali i "umirili" oskrnavljene ljudske skelete.