Dvorac je izgradio Djuk Ludvif od Turingije 1067. godine, a poznat je po tome što je baš ovde svoju operu Tanhojzer napisao kompozitor RIhard Vagner, kao i po tome što je mađarska princeza Elizabeta živela i radila u dvorcu Vartburg. Martin Luter je 1521. godine prerušen u viteza Džordža ovde pronašao utočište od katoličke inkvizicije i preveo na nemački Novi zavet. Danas se ovaj srednjovekovni zamak nalazi na Uneskovoj listi svetske kulturne baštine i koristi se kao sala za koncerte klasične muzike, a posetioci mogu da uživaju u njegovoj lepoti tokom cele godine.<i> Foto: Profimedia </i>
Nadimak <i> Zmajev zamak</i> dobio je po jednoj knjizi u kojoj glavni lik Zigfrid ubija zmaja baš u ovom zamku i okupavši se njegovom krvlju, postaje neranjiv. Ova privatna letnja vila je izgrađena krajem 19. veka. Baron Stefan fon Sarter, bankar i finansijski stručnjak, sagradio je dvorac kao omaž njegovoj momačkoj ljubavi. U vreme kada je dvorac bio završen, njegova velika ljubav je umrla i on nikada nije živeo u ovom dvorcu. Danas se imovina nalazi u vlasništvu državne Fondacije Severna Rajna-Vestfalija i služi kao usputna stanica na prugi koja vodi pravo u zamak. Obilazak uključuje pristup istorijskim sobama, kao i pristup severnoj kuli i Vorburgu (spoljnjem dvorištu).<i> Foto: Profimedia </i>
Elc je srednjovekovni dvorac ušuškan u brdima nedaleko iznad reke Mosel, koji je izgrađen da zaštiti trgovačke puteve 1157. godine. Dovršen je 1472. godine i do danas je zadržao svoj prvobitan izgled. U njemu su se vekovima smenjivale porodice, a danas se nakon smene 33 generacija i dalje nalazi u vlasništvu iste porodice. Porodica Elc živi u privatnim prostorijama unutar zamka, dok ostatak drže otvorenim za posetioce. Poznat kao riznica novca, zamak je ispunjen zlatom, srebrom i porcelanskim eksponatima kako i dolikuje jednom plemstvu.<i> Foto: Profimedia </i>
Stil gradnje i dizajn preuzet od Ujedinjenog Kraljevstva, a poznat je po svom minimalizmu i jednostavnom klasičnom izgledu. Dvorac je izgrađen 1914. godine, a renoviran je i uređen kao luksuzni spa centar i svojevrstan beg od civilizacije.<i> Foto: Profimedia </i>
U početku je bio samo utvrđenje nedaleko od jezera. Tek 1857. godine, skoro milenijum nakon prve obnove zamak je konačno dovršen. Služio je kao simbol moći dinastije i njegovog osnivača Fridrika Franca II od Meklenburg-Šverina. Danas ovaj dvorac predstavlja muzej sa mnoštvom interesantnih eksponata, od kolekcije porcelana do nasleđene galerije slika koja će se uskoro uvrstiti i u Uneskovu listu kulturne baštine.<i> Foto: Profimedia </i>
Sedište pruske kraljevske porodice, dvorac koji izvire iz magle, skriven među drvećem, ima tri odvojena dela.
Prvi deo datira od 1061. godine. Drugi deo je izgrađen 1454. godine i pretvoren je u tvrđavu, a kralj Frederik Vilijam IV od Pruske izgradio je treći deo u periodu od 1850. do 1867. godine. Istorijski eksponati sačuvani ovde uključuju krunu Vilhelma II , Kralja Pruske, neke od ličnih stvari kralja Fridriha Velikog, pa čak i pismo Džordža Vašingtona koji izjavljuje zahvalnost potomku Barona von Steubena za službu tokom revolucionarnog rata. Danas su odaje otvorene za javnost, zajedno sa različitim kolekcijama blaga u trezoru - uključujući srebro i porcelan.<i> Foto: Profimedia </i>
Princ Džon Vilhem II je planirao da dvorac bude lovačko odmaralište za njegovu drugu suprugu Mariju Luizu de Mediči, ali nakon posete Versaju naredio je arhitektama da izgrade nešto impozantnije. Vilhem je umro 1716. godine, nikada nije živeo u svom Versaju - ovaj zamak je ostao nedovršen i korišćen kao vojna bolnica, centar za utočište i internat. Tek 1997. godine, imovina je preuzeta, redizajnirana i modernizovana u luksuzni hotel.<i> Foto: Profimedia </i>
