Tamo gde su vladali robovi

Krst u centru Santo Antonio dos Pretosa, na rubu Amazona.

Stotinu porodica skromno preživljava od palminih šuma u blizini sela Santo Antonio dos Pretos. Ovaj kilombo su osnovali odbegli robovi dve godine pre nego što je 1888. godine ukinuto ropstvo.

Vrteći se u ritmovima zapadne Afrike, stanovnici kilomboa Santa Roza dos Pretos proslavljaju oporavak obolelog komšije uz tambor de kreola, „kreolski bubanj”, na slavlju koje povezuje afričke i evropske tradicije.

Žasej Mendes od Santjaga zavarava glad čašicom kašase, odnosno ruma od šećerne trske. Ona pomaže u raskrčivanju zemljišta radi uzgajanja korena manioke, pomoću metoda „poseci i zapali” kojim se koriste neki napoličari.

Nakon što su u XVI veku brazilske priobalne šume bile posečene da bi se posadile plantaže šećerne trske, iz portugalske Afrike su dovedeni milioni robova. Današnje farme, poput ove na severozapadu, u blizini Rio Formoza, uzgajaju šećernu trsku zbog etanola, značajnog izvoznog arikla.

Pre nego što počne da priprema hranu za svoju porodicu u kilombou Samukangaua, u državi Maranjao, Marija Tereza Kosta uklanja ljuspice sa pirinča na tipično zapadnoafrički način – pomoću avana i tučka.

Tereko vrač Pedro de Soza preusmerava jednog pretećeg ženskog duha: klijentkinja ga je angažovala da baci čini na njenog nevernog muža. Tereko je jedna od mnogih mešovitih religija koje su nastale u kilomboima, u kojoj se afrička i hrišćanska verovanja prepliću sa starosedelačkim običajima.

U pratnji svoga brata, Roni Mafra nosi glavu bika kog je u Soledadu zaklao jedan njihov rođak. Ovo meso će poslužiti kao hrana za učesnike festivala Bumba-Meu-Boi, koji oživljava alegoriju o biku koji se vratio iz mrtvih.